بررسی تکوینی الگوی تشکیل اندام های گل در astragalus tabrizianus

جنس گون یا astragalus l. از تیره فاباسه بزرگترین جنس از گیاهان گلدار با بیش از 2500 گونه شناخته شده در جهان است. گل های گون دارای پنج کاسبرگ، پنج گلبرگ، دو چرخه پنج تایی از پرچم ها و یک برچه می باشند. اعضاء هر چرخه با اعضاء چرخه قبل به طور متناوب قرار می گیرند. مطالعات مقایسه ای تکوین اندام های گل می تواند در بررسی های سیستماتیکی و تعیین ارتباط خویشاوندی بین گروه های مختلف گیاهی مورد استفاده قرار گیرد. به دلیل تنوع گونه ای و پیچیدگی سیتماتیکی جنس گون و نتایج برجسته حاصل از مطالعات اخیر تکوین گل در برخی گونه های گون، تکوین گل آذین و گل در گونهa. tabrizianus مورد بررسی قرار گرفت. جهت انجام مطالعات آزمایشگاهی، انتهای شاخه ها در مرحله گلدهی در اندازه ها و سنین مختلف جمع آوری و در فیکساتور faa تثبیت گردید. پس از طی مراحل تثبیت، شستشو و رنگ آمیزی نمونه ها فلس-زدایی شدند. در نهایت مطالعه آن ها با استفاده از میکروسکوپ نوربازتابشی انجام گرفت. نتایج حاصل نشان داد که به دنبال آغازش رو به محور براکته ها، هر آغازه گل آذینی با تولید یک ساختار برآمده انتهایی به فعالیت مریستمی خود خاتمه می دهد. تشکیل این برآمدگی غیرطبیعی در انتهای مریستم گل آذین، به عنوان یک وی‍ژگی معرف توقف سازمان یافته مورفوژنز مریستم شمرده می شود. گل های کامل و پنج پر این گیاه، زیگومورفی شدید و هم پوشانی بالا در زمان آغازش بین حلقه های مختلف را نشان می دهند. درآغازش کاسبرگ ها دو روند، دو جهتی و دو جهتی تغییر یافته مشاهده می شود که هر دو از بخش جانبی مریستم گل شروع می شود. از دیگر ویژگی های نموی برجسته وجود آغازه های مشترک می باشد که از آن ها گلبرگ و پرچم های آنتی پتالوس منشأ می گیرند. تشکیل این آغازه های مشترک احتمالاً در نتیجه افزایش هم پوشانی در زمان آغازش بین اندام های مختلف است و بیانگر یک ویژگی نموی پیشرفته در جنس گون می باشد.